Інтэрв’ю з Арцёмам Шаплыка ў ЛІМ: «Як пераадолець фобію класічнай музыкі?»

Як пераадолець фобію класічнай музыкі?

Арцём Шаплыка – прафесійны піяніст, саліст Белджяржфілармоніі некалькі гадоў таму адкрыў прыватную музычную школу “АртГранд”. Ён распавёў пра тое, якія новыя веды давялося атрымаць і што галоўнае, калі перадаеш захапленне свайго жыцця іншым.

– Раскажыце, як і чаму з’явілася школа?

– Школа з’явілася адначасова і раптоўна, і з канкрэтным планам, што можна зрабіць у гэтай школе і навошта яна патрэбная. Так атрымалася, што я звярнуўся да юрыста з іншымі пытаннямі, бо я працаваў як ІП, а ён мне сказаў «Арцём, табе трэба адкрыць школу, я ўсе дакументы зраблю». І мы ўсё падрыхтавалі.

Калі казаць пра ідэі, то я разумеў, што трэба даць людзям альтэрнатыву. У нас ёсць дзяржаўныя школы і прыватныя студыі. І там, і там ёсць велізарныя плюсы, але і кропкі, у якіх можна зрабіць лепш. У дзяржаўнай музычнай школе мне заўсёды не хапала нейкай свабоды, каб дзіця магло выбраць сабе рэпертуар, каб яго не падціскалі па тэрмінах да іспыту, не ставілі адзнакі. Сістэму дзяржаўнай музычнай адукацыі я прайшоў і як вучань, і як выкладчык. 

У нашай школе не ставяць адзнакі. Я заўсёды думаў, што музыку вельмі складана ацаніць, немагчыма прымусіць яе палюбіць. Таму навучанне павінна быць у першую чаргу праз захапленне і любоў. 

Яшчэ мы імкнемся быць гнуткімі, каб вучні маглі выбіраць, што яны хочуць граць. Вядома, ёсць практыкаванні, якія трэба вывучаць для развіцця тэхнікі, чытання з ліста, але гэта павінна быць у сукупнасці з жаданнем чалавека. Мы імкнемся тлумачыць, для чаго мы гэта робім, каб жаданне з’яўлялася. Калі дзеці не хочуць гуляць, можна з імі пагаварыць, і яны захочуць.

Музыка – гэта тое, што немагчыма палічыць і тое, што па вялікім рахунку неабавязкова ў жыцці. Каб навучыць дзіця музыцы, патрэбны толькі метад перніка, сто адсоткаў. Гэта ідэя, на якой з’явілася школа, яна перадаецца ўсім педагогам і вучням. 

Интервью Артема Шаплыко

– Прыватная школа – не толькі пра музыку, але і пра бізнэс. Чаму давялося вучыцца? 

– Рэгістрацыя юрыдычнай асобы, пошук памяшкання, пошук супрацоўнікаў – юрыста, бухгалтара, педагогаў, рашэнне ўсіх фінансавых пытанняў… Для музыканта, які не мае ні юрыдычнай, ні эканамічнай адукацыі, ні досведу стварэння кампаніі, гэта была зусім вялікая авантура. Я 25 гадоў граў на фартэпіяна, а цяпер апынуўся ў бізнэсе. Я толькі цяпер разумею, наколькі вялікая гэта была авантура. Тое, як усё гэта пачалося, працуе і развіваецца да гэтага часу, – на самай справе цуд. Вядома, я вельмі ўдзячны тым, хто быў побач увесь гэты час і цяпер дапамагае. Гэтых людзей мноства, мы атрымлівалі і фінансавую, і інфармацыйную падтрымку. Нават вучні і іх бацькі, якія цяпер прыходзяць, яны дапамагаюць школе, проста навучаючыся.

Я таксама развіваюся. Я цяпер разумею, што такое бізнэс-план, маркетынгавыя планы, як лічыць лічбачкі, як здымаць у арэнду, дамаўляцца, дзе замаўляць рэкламу. Хоць нядаўна мне паказалі навучальныя праграмы пачатковага ўзроўню па бізнесе, і я зразумеў, што гэта дзіка складана. Няўяўныя тэрміны, паняцці, гэта нейкі жах. Я лепш буду граць на фартэпіяна і раялі.

Але я не ўяўляю школу як бізнэс. Наша галоўная мэта — адукацыйная, а не фінансавая, не атрыманне прыбытку. І тое, што па форме ўласнасці мы — установа адукацыі, значыць, што мы не маем права атрымліваць дывідэнты, падзяляць на долі. Усе грошы, якія атрымлівае школа, застаюцца ў школе.

Интервью Артема Шаплыко

– Складваецца ўражанне, што ў сваёй школе пастараліся выправіць усё, што замінала вам на музычным шляху. Якім быў яго пачатак?

– У мяне быў дваякі вопыт. Першыя два гады мяне вучыла Таццяна Аўрамаўна Чарнаморац, якая цяпер выкладае ў мяне ў школе. З ёй я палюбіў музыку яшчэ больш. Такі пачатак музычнага падарожжа патрэбны ўсім дзецям. Першыя два гады навучання самыя важныя. Калі педагог крычыць, гэта псіхалагічная траўма на ўсё жыццё. Так у мяне здарылася з другім педагогам. Тады я цалкам мог сказаць «хопіць». 

Тыя, хто цяпер прыходзяць у дарослым узросце вучыцца, – людзі савецкага выхавання, і я ў тым ліку. І першае пытанне, якое яны задаюць: “У вас добрыя педагогі, яны не крычаць?” Для мяне дзікунства – як можа дарослы чалавек падумаць, што іншы дарослы чалавек можа на яго крычаць.

Грамадства напалохана класічнай музыкай, таму ў нас паўпустыя залы ў філармоніі. Музыка – гэта цэлы свет, і людзі, якія пачынаюць вучыцца, заглыбляюцца не толькі ў выканальніцкае майстэрства. У нас ёсць музычная літаратура, гісторыя, разбіраем, што такое музыка ў філасофскім плане. Музыка суправаджае чалавека ўсё час, у ёй адлюстроўваецца гісторыя. І нават у паўсядзённым жыцці – у любым кафэ гуляе музыка. Таму музычных слых ёсць амаль ва ўсіх, яго адсутнасць – наступствы рэдкай хваробы.

Далучаючы да культуры, да музыкі, мы павінны разумець, што гэта дапамагае, развівае духоўна. Я ўпэўнены, што калі б усё ў свеце вучыліся музыцы таксама, як вучацца чытаць, канфліктаў было б значна менш.

Интервью Артема Шаплыко

 

Автор: Дарья Смирнова
Дата публикации: 11.06.2021
Материал был опубликовав в газете «Літаратура і мастацтва»

 

 

Хотите стать учеником Музыкальной школы АртГранд?

Чтобы начать обучение в Музыкальной школе АртГранд, пожалуйста, заполните форму обратной связи:



    Выбираете подарок для близкого человека?

    Подарочный сертификат на обучение в Estrada ArtGrand Music School – это подарок, который точно не залежится на полке: в частной музыкальной школе Артема Шаплыко ученики учатся с удовольствием и получают качественное музыкальное образование!

    Подробнее по телефонам: +375 29 381 2237,  +375 29 781 2237

     

    Ждем Вас по адресу: Минск, ул. Раковская, 16А